Araştırma 66 sağlıklı erişkin üzerinde gerçekleştirildi.
Katılımcıların bir grubuna rastgele siprofiloksasin, bir grubuna amoksisilin, bir grubuna klindamisin, bir grubuna minosiklin ve bir grubuna da bir hafta süreyle plasebo verildi.
Katılımcılardan araştırmadan hemen önce, bir haftalık tedaviden hemen sonra ve 1, 2, 4 ve 12 ay sonra tükürük ve dışkı örnekleri alındı.
16S rRNA gene amplicon sequencing adı verilen bir teknikle 389 dışkı ve 391 dışkı örneğinde bakterilerin varlığı araştırıldı.
Metagenomic shotgun sequencing tekniği ile de antibiyotik kullanmadan önce ve sonraki farklılıklar incelendi.
Antibiyotiklerin antibiyotik direnci ile ilgili genleri artırdığı ve bağırsak mikrobiyotasındaki çeşitliliği aylarca ve ciddi derecede etkilediği belirlendi.
Özellikle de enflamasyon, kanser ve stresi baskılayan bütirat üreten bakterilerin azaldığı ortaya çıktı.
Dışkıda mikrobiyom çeşitliliği klindamisin alanlarda 4 ay, siprofiloksasin alanlarda ise 12 ay anlamlı derecede azalırken tükürükteki bakterilerin bir iki hafta içinde normale döndükleri görüldü.
Amoksisilinin bağırsak ve ağız mikrobiyomuna önemli bir etkisi olmadığı hȃlde antibiyotik direnç genleri sayısında çok büyük artış oldu.
Araştırmacılar, ağız bakterilerinin çok kısa zamanda normale dönmesinin antibiyotiklerin bağırsaklarla daha uzun süre temas etmeleri veya ağzın her gün değişik stresörlere maruz kaldığı için daha dirençli olmasıyla alakalı olabileceğini düşünüyorlar.
Gelelim neticeye
Antibiyotiklerin yerinde alındığı zaman hayat kurtaran ilaçlar olduklarına hiç şüphe yok ama bunların yaygın şekilde gereksiz yere kullanıldıkları da bir gerçek.
Bu araştırma doktorların antibiyotik yazarken ilacın mutlaka gerekli olduğundan emin olmalarının, insanların da kendi kafalarına göre antibiyotik almamalarının ne kadar önemli olduğunu gösteriyor.
Kaynak: http://mbio.asm.org/content/6/6/e01693-15.full
