Dr.Ömer Yağlıdere
Hekimin Fotoğraf Aşkı
W- Sevgili Dr.Ömer Bey sizi kısaca tanıyabilir miyiz?
Ö.Y.-1961 Giresun doğumluyum. 20 yıldır Bursa’da yaşıyorum ve 15 senedir fotoğraf ile ilgileniyorum
W- Fotoğraf sanatına ilginiz nasıl oluştu ve bu konu da ilerlemek için ne gibi motivasyonlarınız vardı?
Ö.Y.- Herkesin farklı bir sebebi olabilir. Benimki; aslında motivasyon değil de bir şeylerle meşgul olma, günlük sıkıntılardan uzaklaşma ihtiyacı ile başladı. Bir nevi meşguliyet tedavisi yani.
W- Günümüzde gelişmiş mobil telefon kameraları ile bu sanat icra edilebilir mi? Sizce fotoğraf sanatçısı kimdir ve enstruman ne kadar önemlidir?
Ö.Y.-Fotoğrafı çeken göz-beyin-bilgi’dir. Ekipman ise bir araçtır. Fotoğraf tarihinde yer alan ustalar işlerinde bugünkü teknolojik oyuncakları kullanmadılar. Teknolojiyi eleştirmek için değil bu söylediklerim. En iyi fotoğraf makinesi olan en iyi fotoğrafı çekmiyor. Mobil telefonlarla fotoğraf o kadar hayatımıza girdi ki. İnternetin yaygınlaşması ile de adeta görüntü bombardumanına maruz kalıyoruz. Ancak bunların ne kadarı fotoğraf, bunların hangilerine sanat denir, bu kısım çok su götürür.
W- Fotoğraf sanatının hayatınızdaki yeri nedir ve hekimliğin fotoğraf sanatçılığınıza – fotoğraf sanatçılığınızın hekimliğinize etkileri neler oldu?
Ö.Y.-Sanatçı ünvânı çok kolayca herkesin kendine yakıştırdığı bir paye. Ben fotoğrafla ileri düzeyde ilgileniyorum. Yaptığımın sanat olduğunu söyleyemem. Ama kalıcı bir şeyler yapmaya çalışıyorum. Fotoğrafın hekimliğe değil de, hekimliğin fotoğrafa katkısı var. İnsanlarla tanışırken hekim olmanız size güvenmelerinde bir katkı sağlıyor. Asıl önemli katkısı da ekonomik. Fotoğraf üretebilmek için hekimlik yapıyorum da denilebilir.
W- Sanatçı kişiliğinizin meslektaşlarınıza ve hastalarınıza olan etkileri ve aldığınız geri bildirimler nelerdi?
Ö.Y.-Muayene odasında asılı 2 fotoğrafım var. Altlarında ismim yazılı. Nadiren dikkatli hastalar çıkıyor. Ama mutlaka soruyorlar; “bu resimler sizin mi?” önce düzeltiyorum, “resim değil onlar fotoğraf” diye ve kendi çektiğim fotoğraf olduğu için kendi adım yazılı olduğunu söyleyince Bana fotoğraf çekebilmeyi yakıştıramadıklarından olsa gerek, diğer soru geliyor “gerçekten mi?”
W- Yanılmıyorsam 11 adet albümüz var, albümlerinizin hikayeleri paylaşır mısınız en çok hangisi sizi etkiledi?
Ö.Y.- 10 adet basılı, 2 adet basım aşamasında ve 1 adet çekimleri bitmek üzere olan fotoğraf kitabım var. Kimileri aynı projenin yeni versiyonları. Hepsinin yeri ve özelliği ayrı. Tek ortak yönleri var. İnsan unsuru içerdiklerinden dolayı ve uzun süreli çalışmalar olmaları nedeniyle fotoğrafçılığın ötesinde oluşan dostluklar yıllarca sürüyor.
W- Fotoğrafın görünen görselinin arkasında yaşadıklarınız neler, bu sanatın içine çeken cazibesi nedir?
Ö.Y.-Benim için fotoğraf çekmek işin en kolay yönü. Bunları basılı bir iş olarak sunabilmek en zor olanı. Pahalı-zor-yorucu olan kısım çekim sonrasında başlıyor. Benim için çekici olan kısmı; “bir şeyleri iyi yapabilmek” sanırım.
W- Tıp Bayramı veya hekimler konulu bir projeniz olacak mı?
Ö.Y.-Aslında bu konu ile ilgili düşünmedim değil. Geçmişten günümüze diğer ülke sorunlarının yanında pek önemsenmediğinden olacak; sağlık politikaları hekim-sağlık çalışanı ve hasta odaklı olmadığından; konum-gelir-saygınlık-kalite-deontoloji gibi kavramlar sadece lafta var. Bunda mutlaka hekimlerin de payı vardır diye düşünüyorum ama asıl pay değil bu. Buna rağmen canla başla çalışan ve artık bıkkınlık gelmiş ve benim gibi mesleği bırakmak isteyen hekimleri anlatan bir fotoğraf çalışmasını yapabilmeyi isterdim.
W- Tıp Bayramı vesilesi ile sizin anlamlı bir hekimlik anınızı paylaşır mısınız?
Ö.Y.-2008 de 1 yıllığına bir özel hastanede çalışmak üzere Siirt’te gittiğimde Koçerler ile tanışmıştım. Sonra onlarla ilgili bir proje yapmaya karar verdim ve projeyi bitirmek için orada kalış süremi 6 ay uzatmıştım.
W- Gelecek projelerinizi alabilir miyiz?
Ö.Y.-Hekimliği bırakıp fotoğrafla iç içe olabileceğim bir mekanı işletmek.
W- Fotoğraf sanatı için meslektaşlarınıza yönelik tavsiyelerinizi alabilir miyiz?
Ö.Y.-Sadece fotoğrafa özel bir mesajım yok. Ancak en yoğun ve stresli-riskli mesleklerden birini yapıyoruz. Bazen bunlardan uzaklaşmanın yolu bir şeylerle meşgul olmaktır. Bu illaki fotoğraf olmayabilir ama kendilerini meşgul edecek, yapmaktan keyif alacakları bir şeylere zaman ayırmalarını tavsiye ederim.
Bu arada fotoğrafla ilgilenen çok hekim ve sağlık çalışanı olduğunu biliyorum.
W- Paylaşımınız için çok teşekkür eder, sanat dolu yıllar dileriz.
Ö.Y.-Ben teşekkür ederim.
