Bilim insanları domuzların beyinlerindeki aktiviteyi dolaşım durduktan yaklaşık bir saat sonra canlandırmayı başardı. Çin’deki araştırmacıların şaşırtıcı bir keşfiyle işlevsellik saatlerce sürdürüldü.

Bu başarı, bir hastanın ani kalp durması geçirmesinden sonra beyin fonksiyonunun nasıl geri kazanılacağı konusunda büyük bir adım atılmasını temsil ediyor. Doktorların kalp durması sonrası hastaların başarılı bir şekilde canlandırılması için kısa süreyi genişletebileceklerini gösteriyor.

Püf noktası? Hastanın zarar görmemiş karaciğerini (vücudun kanını temizlemek için kullandığı organ) zaman geçtikten sonra beyni canlandırmak için kullanılan yaşam destek sistemine dahil etmek.

Son yıllarda, bilim insanları beyin hasarını sınırlama yöntemlerini test etmek için domuz modelleri kullanmaktadır.

Liver protects neuron viability and electrocortical activity in post-cardiac arrest brain injury

Çin’deki Sun Yat-Sen Üniversitesi’nden doktor Xiaoshun He’nin gözetimindeki bilim insanları ekibi kardiyak arrest nedeniyle oluşan iskemi sonrası beyin iyileşmesinde karaciğerin rolünü anlamak için hayvana yönelmiştir.

Laboratuvarda yetiştirilen 17 Tibet mini domuzu kullanan ekip, dolaşım kaybına bir karaciğerin dahil edilmesini karşılaştırmıştır. Bir dizi deneyde, iki grup domuz 30 dakika boyunca beyin iskemisine tabi tutulmuştur; gruplardan biri karaciğer iskemisine de tabi tutulmuş, diğeri ise tutulmamıştır. Bu arada bir kontrol grubu iskemi geçirmemiştir.

Domuzlar ötenazi yapılıp beyinleri incelendiğinde, kontrol grubunun açıkça en az beyin hasarına sahip olduğu görülmüştür; Ancak karaciğer iskemisine maruz kalmayan grup, maruz kalan gruba göre önemli ölçüde daha az beyin hasarı gösterdi.

Araştırmanın bir sonraki aşaması, ötanazi uygulanmış bir domuzdan tamamen çıkarılmış bir beyni canlandırarak hasarsız bir karaciğeri yaşam destek sistemine dahil etmeye çalışmayı içeriyordu. Bunun insanları tedavi etmek için kullanılan bir senaryo olması pek olası değil, ancak bilim insanlarının resüsitasyonun uygulanabilir olabileceği pencereleri anlamalarına yardımcı oluyor.

Temel yaşam destek sistemi, beyinden sıvı pompalamaya yardımcı olmak için yapay bir kalp ve akciğer içeriyordu. Bir grup için, karaciğer destekli beyin normotermik makine perfüzyonu olarak bilinen sisteme bir domuz karaciğeri entegre edildi.

Öncelikle, beyinler yaşam destek prosedürünün başlamasından 10 dakika sonra yaşam destek sistemlerine bağlandı. Karaciğeri olmayan sistemde, beyindeki elektriksel aktivite zamanla azalmadan önce yarım saat içinde ortaya çıktı.

Ekip ayrıca farklı gecikmelerle deneyler yaptı ve beyinleri karaciğer destekli sisteme 30 dakika, 50 dakika, 60 dakika ve 240 dakika aralıklarla bağladı. En fazla umut vadeden en uzun aralık, kandan mahrum bırakıldıktan sonraki 50 dakikaydı: beyin elektriksel aktiviteyi yeniden başlattı ve deney kapatılana kadar altı saat boyunca bu durumda kaldı.

Şaşırtıcı bir şekilde, 60 dakika boyunca oksijenden mahrum bırakılan beyinlerde, aktivite azalmadan önce yalnızca üç saat geri döndü, bu da işleyen bir karaciğerin eklenmesiyle resüsitasyonun başarılı olabileceği kritik bir aralığı gösteriyor.

Araştırmacılar, bu sonuçların karaciğerin kalp durması sonrası beyin hasarının gelişiminde önemli bir rol oynadığını gösterdiğini söylüyor. Bulgular beyin hasarı konusunda araştırma için yeni yollar öneriyor ve umarım gelecekte insan hastaların hayatta kalma oranlarını ve iyileşme sonuçlarını iyileştirebilir.