Bu kapsamda bazı yeni önerilerim ise şunlardır:

ABD ve gelişmiş ülkelerde olduğu gibi hukuk sistemimize sigaranın maliyetini üretenin, satanın, kullananın üstlenmesi yönünde yeni önlemler dahil edilmelidir.

Satın alma gücü paritesine göre Türkiye sigara fiyatında 37 Avrupa ülkesi içinde en ucuz ülke konumundadır. Etkin bir vergi artışı politikasıyla, sigaranın sağlık sistemi ve ekosistemimize zararlarını da maliyet fiyatına ekleyerek çocuklarımızı, gençlerimizi ve ekosistemimizi bu zehrin ağından koruyabiliriz.

Aynı şekilde tiryakilerin SGK primleri içmeyenlere oranla daha yüksek olmalıdır. Sigara kullanmayan insanımız sigara içenlerin ekonomimize, sağlık sistemimize yüklediği ilave riskleri sırtlamak zorunda değildir.

Ayrıca sigaradan zarar gören vatandaşlarımıza sigara şirketlerine yönelik dava açabilmenin önü açılmalıdır. Bunun önündeki en büyük engel olan Tahkim Yasası’nın tekrar gözden geçirilmesi gerekmektedir.

Dumansız Hava Sahası ve tütün ürünleri ile mücadelede uygulamada olan kanun, yönetmelik vs. etkin bir şekilde uygulanmalı. Uygulayıcıları da denetleyen bir sistem geliştirilmelidir.

Sigara bırakmayı teşvik edecek çalışmalara (TOKİ evi, işe giriş kolaylığı, evlenme yardımı vs) ağırlık verilmelidir.

Tütün bağımlılığı ile mücadelede doktorlarımıza, öğretmenlerimize, din adamlarımıza çok önemli sorumluluklar düşmektedir. Toplumu yönlendiren, rol model olan, lafı dinlenen herkes sigaranın zararlarını daha fazla dillendirmelidir.

Tütün tüm zararları düşünülerek ele alındığında ne cebimizde ne ciğerimizde ne de hayatımızda bir yer bulamayacaktır.

Ez cümle; tütün içmediysen başlama, başladıysan bırak, bıraktıysan bıraktır!

Sağlık ve afiyet içinde kalınız.